Αιτία για αυτήν μου την ανάρτηση είναι οι επί δεκαετίες «σταγόνες» που άδειαζαν το ποτήρι της ελπίδας για την Ελλάδα και γέμιζαν το ποτήρι της απογοήτευσης, της οργής, της απέλπιδος προσπάθειας για ένα καλύτερο αύριο για την Πατρίδα μας.
Αφορμή είναι φυσικά η νέα φόρο-εισπρακτική λαίλαπα που θα σαρώσει την χώρα και ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε και αιτιολογήθηκε, χωρίς ντροπή, χωρίς σεβασμό στους πολίτες, στην νοημοσύνη τους και στην αξιοπρέπεια τους. Όσοι μίλησαν είτε από την κυβέρνηση, είτε από την αντιπολίτευση είτε από τον κρατικό μηχανισμό και έχοντας πλήρη γνώση των ψευδών, των ανακριβειών και των ευθυνών τους, ουσιαστικά είπαν όλοι τα ίδια. ΟΛΟΙ.
Αντιστάθηκα στον πειρασμό να γράψω όπως τόσοι άλλοι και εγώ άμεσα, σκεπτόμενος ότι θα αναμασήσω γνώμες και επιχειρήματα τα οποία έχουν πλέον χιλιοειπωθεί μέσα στην γκρίζα πραγματικότητα στην οποία ζούμε . Περίμενα λοιπόν και διάβασα, μελέτησα, άκουσα αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά που ειπώθηκαν τον τελευταίο μήνα. Περίμενα επίσης υπομονετικά να δώ αν το ΥΠΕΘΟ χρησιμοποιήσει για άλλη μία φορά το κόλπο με τον γάιδαρο και τον Καραγκιόζη και το κόλπο των φθηνότερων Ι.Χ.
Και ώ του θαύματος : ο Βελιγκέκας εξήγησε στον ικανοποιημένο από την εξέλιξη Καραγκιόζη για άλλη μία φορά ότι μπορεί να βγάλει τα υπόλοιπα ζώα από το σπίτι του αρκεί να κρατήσει μέσα τον γάιδαρο (μαζί βέβαια με τους υπόλοιπους που κατά καιρούς τον είχε φορτώσει) και φυσικά έρχονται φθηνότερα Ι.Χ. μέσω τής νέας απόσυρσης παλαιών που θα εξαγγελθεί.
Ολα λοιπόν είναι αναμενόμενα, όλα είναι ειπωμένα, εκτός ίσως από δύο σημεία τα οποία πιστεύω ότι θα έπρεπε να προσεχθούν.
Στις τελευταίες τρεισήμισι δεκαετίες το ΥΠΕΘΟ καθώς και όλες οι δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την «τσέπη» ,την περιουσία και την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη (δηλαδή σχεδόν όλοι) έχουν καταφέρει δύο πράγματα
Πρώτον έχουν καταστρέψει το «φιλότιμο» του Έλληνα.
Τον αποκαλούν επί 34 χρόνια κλέφτη και του ζητούν ουσιαστικά να παρανομήσει προκειμένου να του επιτρέψουν να επιβιώσει, και μετά τον «ελέγχουν» και τον τιμωρούν επί της πιθανής παρανομίας προκειμένου όχι να διορθώσουν και εξαλείψουν τους πραγματικά παρανομούντες αλλά να «αρμέξουν» δικαίους και αδίκους.
Κάθε ελεγκτικό σύστημα το οποίο δεν ξεκινάει από μία ισχυρή αρχή τεκμηρίου αθωότητας είναι λάθος.
Κάθε ελεγκτικό σύστημα το οποίο εξαιτίας της ανικανότητας και της σαπίλας των ελεγκτικών μηχανισμών και της διάβρωσης των υπηρεσιών του αδιαφορεί να ξεχωρίσει τους αθώους από τους ενόχους και τιμωρεί αδιακρίτως είναι καλύτερα να καταργηθεί και ας μη μπει τίποτα στην θέση του.
Κάθε μηχανισμός, διαδικασία, νόμος, διάταξη, απόφαση που δεν έχει σαν κεντρικό πυρήνα τον πολίτη αλλά μεμονωμένα συμφέροντα αποτελεί κακό για την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν πλέον έννοιες, ορισμοί, οράματα.
Στο ΥΠΕΘΟ έχουν λησμονήσει τι θα πει Φόρος, ποία είναι η έννοια του Τέλους, τι είναι αξιοπρέπεια, πώς ορίζετε κάτι ως αντικειμενικό, ποίο είναι το Φορολογητέο Εισόδημα, τι είναι Τεκμήριο τι σημαίνει Χρηστή Διαχείριση.
Στο ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν λησμονήσει τις έννοιες του Χωροταξικού, του Αυθαίρετου, του νόμιμου, της περιουσίας, του οράματος κάποιων ανθρώπων που πέρασαν από εκεί και που ευτυχώς δεν ζουν σήμερα να δουν το όραμά τους όπλο στα χέρια επιτηδείων για να δημιουργούν και να καταστρέφουν περιουσίες.
Αρκεί κύριοι. Έλεος. Μας έχετε πείσει πλέον ότι είμαστε αγελάδες και οι αγελάδες δεν έχουν ούτε φορολογική συνείδηση, ούτε φιλότιμο.
Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η φοροδιαφυγή είναι ΧΡΗΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των εξόδων του δημοσίου και ένα δίκαιο, απλό, αξιοπρεπές φορολογικό σύστημα με τεκμήρια τα οποία θα είναι απλά εσωτερικός οδηγός για φιλότιμους, αξιοπρεπείς, καταρτισμένους, δίκαιους και σκληρά ελεγχόμενους ελεγκτές και όχι Προκρούστεια κλίνη.
Το σύστημα πρέπει να είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ και όχι «αντικειμενικό» με βάση αυτά που αντικειμενικά σας λείπουν. Πρέπει να υπάρχουν διατάξεις και ρήτρες οι οποίες θα διασφαλίζουν την έννοια του αντικειμενικού και για τις δύο πλευρές πολίτες και κράτος. Τρόποι υπάρχουν. Απλά δεν θέλετε.
Το δεύτερο κατόρθωμα μέσα σε αυτά τα 34 χρόνια είναι η ζημιά σε ένα οικονομολογικά υπαρκτό μέγεθος αν και όχι ευκόλως μετρήσιμο.
Οι προσδοκίες.
Αν δεν υπάρχουν θετικές προσδοκίες από τους πολίτες-οικονομικές μονάδες μίας χώρας κάθε μακροοικονομικός σχεδιασμός είναι καταδικασμένος εκ των προτέρων σε αποτυχία. Αν η μικροοικονομία νοσεί η μακροοικονομία νοσεί βαρύτατα επίσης.
Αυτό που έχετε καταφέρει κύριοι μετά από 34 χρόνια είναι να έχουμε σήμερα αντί για πολίτες συνεργάτες και κράτος χρηστό διαχειριστή του πλαισίου λειτουργίας της κοινωνίας, πολίτες απογοητευμένες ισχνές αγελάδες και ένα κράτος αδηφάγο, άδικο, ανάλγητο και ανίκανο να υποταχθεί στις όποιες αγαθές προθέσεις της όποιας κυβέρνησης.
Θα προσέξατε ότι δεν αναφέρομαι προσωπικά στους νυν Υπουργούς Οικονομικών ή ΠΕΧΟΔΕ ή σε κάποιον άλλον συγκεκριμένα. Ο λόγος είναι ότι κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο για τους υπόλοιπους οι οποίοι προσφέρανε τις υπηρεσίες τους στα χάλια που είμαστε σήμερα. ΟΛΟΙ τους είναι συνυπεύθυνοι με πιθανώς κάποια ελαφρυντικά σε ελάχιστους από όσους πέρασαν από όλες τις ανώτερες θέσεις όλων των Υπουργείων.
Η μόνη ελπιδοφόρα πρόταση που άκουσα τις τελευταίες ημέρες είναι αυτή για την δήμευση των «εν υπνώσει» καταθέσεων στις τράπεζες.
Αυτό ίσως να είναι η τελευταία μας ελπίδα.
Μεσούσης της Οικονομικής, Πολιτικής, Πολιτειακής, Κοινωνικής, Νευρικής κρίσης που διαπερνά σχεδόν το σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας, ένας τραπεζικός πανικός είναι ακριβώς ότι χρειαζόμαστε.
Μία ολική κατάρρευση του συστήματος είναι ότι πρέπει μήπως και καταφέρουμε ξανα-αρχίζοντας από το μηδέν να τα κάνουμε σωστά αυτήν την φορά.
Ξυπνήστε λοιπόν τις καταθέσεις σας ΤΩΡΑ, αποσύρετε όλοι όλα τα χρήματα σας ΤΩΡΑ πριν σας τα αποσύρουν άλλοι.
Έτσι και αλλιώς καλύτερα να κοιμούνται κάτω από το μαξιλάρι σας παρά στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών ή στα ισοζύγια του προϋπολογισμού με μηδενικό κέρδος για εσάς και στις δύο περιπτώσεις.
Πριν από 34 χρόνια η αδελφή Κύπρος βγήκε από έναν πόλεμο διηρεμένη, κατεστραμμένη, και αφαιμαγμένη από το μεγαλύτερο μέρος των πλουτοπαραγωγικών της πηγών ατενίζοντας με μελαγχολία και αβεβαιότητα το μέλλον. Πριν από 34 χρόνια η Ελλάδα βγήκε από μία δικτατορία σαφώς όχι στην ίδια τραγική κατάσταση ατενίζοντας το μέλλον με χαρά, αισιοδοξία και βεβαιότητα. Με κοινή χρονική αρχή και με σαφές προβάδισμα της Ελλάδας πού νομίζετε ότι βρισκόμαστε σήμερα?
Συμπολίτες ας ξυπνήσουμε. Εμείς έχουμε την δύναμη και την δυνατότητα (ακόμα!!).
Γιάννης Χαλκιάς
Αναρτήσεις
