- ή -
Enough is Enough.... No More Nice Guy
Επικαλέσθηκα την λογική.
Την λογική των αριθμών, την λογική της αγοράς, την λογική της κοινωνίας, την λογική της θεωρίας, την λογική της εμπειρίας, την λογική της πράξης, την λογική της ιστορίας, την λογική της κατανόησης, την λογική της μετριοπάθειας, την λογική της νομιμότητας, την λογική του κοινού νού.
Επικαλέσθηκα το συναίσθημα.
Το συναίσθημα της ντροπής, το συναίσθημα του φιλότιμου, το συναίσθημα της υπερηφάνειας, τα συναίσθημα του καθήκοντος, το συναίσθημα του πατριωτισμού, το συναίσθημα της ανθρωπιάς, το συναίσθημα της ευθύνης.
Όλα εις μάτην.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω και εις ώτα κωφών, όπως ήταν τελείως φυσικό, όπως ήταν αναμενόμενο, όπως ήταν επίσης αναμενόμενο το ότι αποδεικνύω συνέχεια και με συνέπεια ότι επάξια φέρω τον τίτλο του Πανηλίθιου.
Πανηλίθιος που προσπάθησα, που ήλπισα, που πίστεψα, που επέστρεψα, που ασχολήθηκα, που υπήρξα νομοταγής, που πλήρωσα και τα δικά μου και των “έξυπνων”, που επένδυσα χρήμα και πάνω από όλα την ζωή μου, που υπηρέτησα με αυταπάρνηση και σε πείσμα όλων, αυτό που πίστευα πως ήταν η πατρίδα ΜΟΥ.
Αυτό που κατάντησε να είναι το μαγαζάκι “η Ελλάς”. Το μαγαζάκι ΤΟΥΣ.
Το μαγαζάκι που νέμονταν για το προσωπικό τους όφελος ή/και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες ή που απλά κακοδιαχειρίζονταν επειδή δεν ήξεραν καλύτερα οι Γελοίοι και οι Ηλίθιοι τους οποίους εξέλεξαν ή ανέχτηκαν Πανηλίθιοι σαν εμένα.
Την πατρίδα μου που μέσα σε τρείς δεκαετίες κατάφεραν να εξευτελίσουν, να ευτελίσουν, να διαπομπεύσουν και να συρρικνώσουν οι αιρετοί άρχοντες και το σάπιο αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα που δημιούργησαν, ανέχτηκαν, διατήρησαν και ενίσχυσαν για λόγους άσχετους με το συμφέρον της πατρίδας και του Έθνους.
Εξαιρέσεις υπήρξαν. Λίγες αλλά υπήρξαν.
Άνθρωποι που προσπάθησαν να υπηρετήσουν, να δημιουργήσουν, και να αλλάξουν τα πράγματα. Έλληνες που τους κατάπιε και τους έφτυσε το σύστημα πριν καταφέρουν να το “μολύνουν” με την λογική και το συναίσθημα της πραγματικά ευνομούμενης και συγκροτημένης κοινωνίας των πολιτών.
Εξάλλου ήμασταν, είμαστε και πρέπει να καταφέρουν να συνεχίσουμε να είμαστε υπήκοοι και όχι πολίτες. Οι δε υπήκοοι – κάτοικοι μίας ανάξιας λόγου και σημασίας γωνιάς της γής όπως είναι η πρώην Ελληνική γεωγραφική περιοχή, πρέπει να διοικούνται από οσφυοκάμπτες – άβουλους υπηρέτες αρχόντων σημαντικότερων περιοχών του πλανήτη οι οποίοι “γνωρίζουν καλύτερα”.
Γιατί χρησιμοποιώ τόσο σκληρές εκφράσεις?
Που είναι η ήρεμη, λογική και ήπια προσέγγιση που χαρακτήριζε μέχρι πρότινος τις αναρτήσεις μου?
Απλό. Μου τελείωσε. Όπως φοβάμαι ότι τελείωσε σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες.
Όπως απλά σας είχα προειδοποιήσει ότι θα γινόταν αν η ηλιθιότητα και η γελοιότητα συνέχιζαν να είναι οι βάσεις των “πολιτικών” σας.
Le Club Ridicule
“Το να μη μεταβάλεις γνώμην σημαίνει ότι δεν σκέπτεσαι” έλεγε ο πατέρας μου όταν η ξεροκεφαλιά, ο εγωισμός, η βλακεία, ή απλά η απειρία του παιδιού, δεν μου επέτρεπε να δώ μία άλλη άποψη, να την αναγνωρίσω σαν έστω πιθανώς σωστή ή ακόμη και να την εξετάσω.
Με τα χρόνια, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας κατάλαβα πόσο σωστή ήταν αυτή η ρήση του, όπως επίσης κατάλαβα ότι το ίδιο ισχύει και για το ακριβώς αντίθετο.
Το να εναλλάσσεις και να υιοθετείς εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις διαρκώς και με την συχνότητα που ένα επί χρήμασι εκδιδόμενο άτομο αλλάζει ερωτικούς συντρόφους, ενώ ταυτόχρονα τις υπερασπίζεσαι όλες με το ίδιο πάθος, θέρμη και πειστικότητα, μπορεί να είναι μόνον, είτε προϊόν μειωμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, είτε προϊόν ψυχοπαθολογικής αδυναμίας διαμόρφωσης /υπεράσπισης προσωπικής άποψης, είτε προϊόν εκπόρνευσης.
Όταν μάλιστα διαθέτεις τόσο την πνευματική ικανότητα όσο και την ακαδημαϊκή ή εμπειρική παιδεία να γνωρίζεις ότι “μπουρδολογείς”, ότι ψεύδεσαι, ότι φάσκεις και αντιφάσκεις ή ότι πράττεις διαφορετικά από ότι θα έπρεπε, θεωρώντας ταυτόχρονα, και εκ των πραγμάτων αποκαλώντας, τους συνομιλητές ή ακροατές σου αμνήμονες, άκριτους και μειωμένης πνευματικής ικανότητας και αντίληψης, τότε το μόνο το οποίο επιτυγχάνεις είναι να γελοιοποιείς τον εαυτόν σου σε βαθμό ευθέως ανάλογο με το ύψος της ευφυΐας, της ευφράδειας και της πληθωρικής προσωπικότητας την οποία διαθέτης.
Αυτός είναι ο κος Βενιζέλος με εκφρασμένες απόψεις πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους με διαφορά 24 ωρών, με δράσεις και αντιδράσεις αντίθετες τόσο μεταξύ τους, όσο και με την ευφυΐα και τις γνώσεις του, σε βαθμό που να προσομοιάζουν αυτές ενός μονοκύτταρου οργανισμού χωρίς συνέπεια και σχέση μεταξύ τους παρά μόνον με τα εξωτερικά ερεθίσματα σε σχέση με τον εαυτόν του.
Φυσικά θα ήμασταν άδικοι αν λέγαμε ότι σε αυτήν την λέσχη είναι μόνος του. Εκτός από πλειάδα βουλευτών όλων των χώρων οι οποίοι τόσο εδώ και χρόνια όσο και πρόσφατα πύκνωσαν τις τάξεις των μελών της λέσχης, σε αυτήν ανήκουν διαχρονικά και οι περισσότεροι υπουργοί, γραμματείς, σύμβουλοι, και διευθυντές ΥπΟικ, ΥπΕθΟ, ΥΠεΧωΔΕ, ΥπΑν, ΥπΕΠΘ, ΥΠεΚΑ, και λοιπών υπουργείων που έχουν σχέση με την καθημερινότητα μας και την τσέπη μας (τους) και οπωσδήποτε ο προκάτοχός του. Οι κύριοι Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος με την αγαστή συμπαράσταση του κυρίου Παπανδρέου και της “αντιπολίτευσης” κατάφεραν μέσα στους τελευταίους 20 μήνες με γιγαντιαία άλματα να ολοκληρώσουν το έργο των προκατόχων τους μετατρέποντας την αδιαφορία σε απελπισία, την γκρίνια σε οργή, την πίστη στην νομιμότητα σε ανάγκη για ανομία, την επιθυμία για υπακοή σε υποχρέωση ανυπακοής και φυσικά το έγκλημα της φοροδιαφυγής σε δίκαιη αυτοάμυνα προς επιβίωση.
Συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια θερμά σε όλους από τα άκρα δεξιά έως τα άκρα αριστερά (ότι και αν σημαίνουν αυτοί οι προσδιορισμοί, αν σημαίνουν πλέον κάτι).
Δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο μέρος του πολιτικού δυναμικού ανήκει σε αυτήν την λέσχη. Εκπαιδευμένοι οι περισσότεροι στο εξωτερικό με εμπειρία του πώς μπορούν να είναι τα πράγματα , με καλή θεωρητική εκπαίδευση, “υπηρετούν” με παντελή αδιαφορία ή άγνοια της πραγματικότητας και με μηδενική επιθυμία να ενημερωθούν ή να ξεβολευτούν από το “επάγγελμά” τους.
Le Club Idiot prive
Ο πρώην Πρωθυπουργός κος Γιώργος Παπανδρέου δεν ανήκει στo club ridicule για τον απλούστατο λόγο ότι ενώ διαθέτει τα εξωτερικά γνωρίσματα και επιδεικνύει τα σχετικά συμπτώματα, στερείται των βασικών χαρακτηριστικών της οξύνοιας, της γνώσης και της επίγνωσης λόγων και πράξεων. Επίσης εντίμως και ειλικρινώς πιστεύει αυτά τα οποία λέει. Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι απόψεις που έχει υιοθετήσει (μάλλον που του έχουν φορέσει καπέλο) είναι η απόλυτη και μοναδική αλήθεια, (αυτό και αν είναι η μέγιστη απόδειξη ηλιθιότητας) είτε πρόκειται για την ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης, είτε για τα ανθρωπογενή αίτια θέρμανσης του πλανήτη, είτε για το colpo grosso της πράσινης ανάπτυξης και οικονομίας, της βιωσιμότητας, της βιοποικιλότητας, των ΜΚΟ και των διαφόρων “διακριτικών” επεμβάσεων οργανισμών τύπου ICLEI και λοιπών “νεωτερισμών” οι οποίοι χαράσσουν με μαθηματική ακρίβεια τον δρόμο όλων μας προς την δουλεία.
Το club idiot prive είναι μία ολιγομελής λέσχη εκλεκτών εις το οποίο αν και πολλοί έχουν τα προσόντα να συμμετάσχουν, ελάχιστοι εξ αυτών διαθέτουν τις απαραίτητες υψηλές συστάσεις. Εξέχον μέλος της λέσχης αποτελεί και η πρώην υπουργός περιβάλλοντος η οποία εντίμως θα μπορούσε να προτείνει την επέκταση της ζώνης προστασίας Πάρνηθας στα όρια της πλατείας Συντάγματος και την εκτός σχεδίου αρτιότητα στα 922 στρέμματα.
Για τους υπόλοιπους απλούς κοινούς θνητούς του πολιτικού και “ταγμένου” πολιτικοποιημένου δυναμικού της χώρας οι οποίοι έχουν τα προσόντα, άλλα όχι τις απαραίτητες συστάσεις υπάρχει η πολυπληθής λέσχη Le Club Idiot Utile (club public), με την αδιαμφισβήτητη και ιστορικά τεκμηριωμένη χρησιμότητα των μελών του οποίου όμως θα ασχοληθούμε μία άλλη φορά.
Τέλος όσοι εξ ημών των υπηκόων δεχόμαστε, ανεχόμαστε, αναδεικνύουμε, δικαιολογούμε, υπηρετούμε αυτές τις πολιτικές και τους πολιτικούς, θυσιάζοντας αξίες, ζωή, χρόνο και χρήμα είμαστε τα περήφανα μέλη της λέσχης των Πανηλιθίων Le Club Triple Idiot (club public).
Το Μέλλον
Στο άμεσο μέλλον, ειδικά μέσα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της Ευρωπαϊκής “ολοκλήρωσης”, υπάρχει ανάγκη για ένα νέο πολιτικό-ιδεολογικό προϊόν σε όλο τον δυτικό κόσμο. Αυτό είναι επίσης απαραίτητο προκειμένου το γερασμένο πολιτικό μας σύστημα να καταφέρει να εισέλθει σε νέα περίοδο νιότης, οι παλαιοί επαγγελματίες του κλάδου να ανακαινίσουν τα μαγαζάκια τους, οι νέοι να εδραιώσουν κατά το δυνατόν την παρουσία τους και να περιορισθούν ακόμα περισσότερο τόσο η ψευδεπίγραφη “λαϊκή” εξουσία τουλάχιστον στο μέτρο που πηγάζει από τις εξουσίες των ατόμων, όσο και η κατ’ όνομα δημοκρατικότητα και ελευθερία της κοινωνίας μας .
Αυτό το νέο προϊόν υπάρχει ήδη εδώ και αρκετές δεκαετίες και είναι αυτό που τοποθετεί το άτομο ως μέλος μίας κοινότητας-κοινωνίας καθορίζοντας ένα νέο πλαίσιο αλληλοεπίδρασης και δικαιωμάτων με αυτά του ατόμου να υποχωρούν μπροστά σε αυτά της κοινότητας. Μία προσαρμοσμένη στα “θέλω” των ολίγων, (με όψη όπως πάντα υπέρ των πολλών), έκδοση της θεωρίας του Communitarianism με σύγχρονα στοιχεία “βιώσιμης ανάπτυξης”, τοπικοκεντρικού σχεδιασμού, και “πράσινων” μέτρων, φόρων, διαδικασιών, νόμων, περιορισμών, δικαιωμάτων, υποχρεώσεων, αλόγων κ.λ.π..
Ο βαθμός ανάμιξης individualism και communetarianism (ατομικισμού και κοινοτισμού σε όχι και τόσο ακριβή απόδοση στα Ελληνικά), θα είναι αυτός που θα καθορίσει το νέο πολιτικό φάσμα.
Τους αυτοπροσδιοριζόμενους εκπροσώπους της νέας αυτής εποχής είναι εύκολο να τους εντοπίσετε. Προσέξτε τον λόγο και τα έργα τους. Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης μιλάνε για: Βιώσιμο, Πράσινο, Αειφόρο, Εκσυγχρονισμό, Κοινοτισμό ή Κοινωνισμό, προσθέτοντας στον βασικό τίτλο της ιδεολογικής-πολιτικής τους ταυτότητος και τον τίτλο του Κοινοτιστή ή Κοινωνιστή και δεν ξεχνούν ποτέ να μας επισημάνουν πόσο σημαντικό είναι το κοινωνικό κράτος δικαίου, και η προστασία των ανθρωπίνων (αλλά όχι ατομικών) δικαιωμάτων δια μέσου της εξύψωσης των δικαιωμάτων της κοινότητας. Το έργο τους από την αναθεώρηση του συντάγματος του 2001 έως την 150559/10-6-2011 ΚΥΑ και το “μίγμα” οικονομικών πολιτικών και μέτρων των μνημονιακών δανειακών συμβάσεων, προχωρά χωρίς αντιστάσεις, και ελάχιστη ουσιαστική ενημέρωση προς τους πολίτες αφού σχεδόν το σύνολο των εκπροσώπων (κοινοβουλευτικών, εξωκοινοβουλευτικών, και ενημέρωσης) όλου του πολιτικού-ιδεολογικού φάσματος συμμετέχουν στην δρομολόγηση του προαποφασισμένου αποτελέσματος με ελάχιστες (και απαραίτητες λόγω marketing) διαφωνίες σε επί μέρους διαδικαστικές λεπτομέρειες. Πάντα όμως εις το όνομα του κοινού καλού.
Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου….. που λέει και ο ποιητής.
Εκεί είναι το μέλλον της πολιτικής και των δικαιωμάτων που νομίζουμε ότι έχουμε και το μέλλον είναι ήδη εδώ.
Μην ξεχνάτε ποιοι είστε
Μην ξεχνάτε ποιοί είναι
Μην ξεχνάτε τα ψέματα
Μην ξεχνάτε την Υβριν
Μην αμφισβητείτε τη Νέμεσιν
Αναμείνετε την Τίσιν
Γιάννης Χαλκιάς
-----------------------------------------------------------------------
Τό παρόν “άρθρο” ξεκίνησα να γράφω μετά την 1384η παλινδρομική κολοτούμπα του κου Βενιζέλου κατά την οποία ανακοίνωσε την επιβολή ασφάλιστρου κινδύνου (όχι φόρου) περιουσίας υπό την μορφή τέλους εις τα ακίνητα, πληρωτέου μαζί με τους λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, και το ολοκλήρωσα την 29η Νοεμβρίου. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν απλά μου επιβεβαίωσαν τον όγκο γελοιότητας και ηλιθιότητας που κατακλύζει τον τόπο.
Τέλος επειδή ποτέ δεν σχολίασα ή κατέκρινα κάτι χωρίς να έχω αντιπρόταση, οι προτάσεις του πανηλίθιου (εμού) θα ακολουθήσουν στην επόμενη ανάρτηση.
Αναρτήσεις
